Տաղանդավոր բեմադրիչը ծնվեց Մայր թատրոնի համար ու տարիների ընթացքում հայ ռեժիսորական արվեստը հասցրեց իր բարձունքին: Վարդան Աճեմյանի ավանդն այնքան մեծ է, որ կիրառվում է "աճեմյանական դպրոց" արտահայտությունը: Առաջին հանդիպումը թատրոնի հետ 1920 թ-ին էր, ուր նա հանդես եկավ որպես դերասան: Արդեն 1929թ-ին նրա ներկայացումները վկայեցին, որ ասպարեզ է եկել արդիական հարցերի հանդեպ զգայուն, մասշտաբային մտածողության ու վառ ձիրքի տեր մի արվեստագետ, որը պիտի փայլեր նաև Հ. Պարոնյանի "Մեծապատիվ մուրացկաններում", Ն. Զարյանի` "Արա Գեղեցիկ"-ում, Շիլլերի` "Խարդավանք և սեր" ներկայացումներում:
Մայր թատրոնում նա իրականացրել է նաև 50 բեմադրություն` դասական, ազգային, ժամանակակից գործիչների այնպիսի ստեղծագործությունների հիման վրա, ինչպիսիք են` Շիրվանզադեի "Նամուսն" ու "Քաոսը", Վ. Սարոյանի` "Իմ սիրտը լեռներում է", Շեքսպիրի` "Ռոմեո և Ջուլիետ"-ը:
Մեծանուն ռեժիսորի վերջին բեմադրությունը Սունդուկյանի անվան թատրոնում էր, իսկ պիեսը` Վարդան Պետրոսյանի "Ծանր է Հիպոկրատի գլխարկը" ստեղծագործությունը:
