 Թերթն անդրադառնում է Երուսաղեմում հայ համայնքի եւ հայկական եկեղեցու շուրջ ստեղծված իրավիճակին ու նշում, թե հայերի կալվածքներն ու եկեղեցիները գտնվում են գլխավոր վայրերում եւ լավ «թիրախ» են հետագա գործարքների համար:
«…Պատմության այս վճռորոշ ժամանակաշրջանում, երբ հայերի գոյության խնդիրը սուրբ քաղաքում վտանգված է, պատրիարքությունն ու միաբանությունը գտնվում են շփոթ կացության մեջ: Ամբողջ համայնքի ուշադրությունը բեւեռված է 94-ամյա պատրիարք Թորգոմ Մանուկյանի վատառողջության վրա:
Իր ծաղկուն շրջանում Երուսաղեմի հայկական բնակչությունը 25 հազար էր հաշվվում: Այսօր նվազել է եւ դարձել հազարից էլ պակաս: Մեծ թվով հայերի ներկայությունը կնպաստեր բարոյական աջակցություն ցուցաբերելուն պատրիարքարանին, որն իր գործերը տնօրինում է առանց արտաքին միջամտության, միաբանությանը ստատուս քվոյով տրամադրված իշխանության շնորհիվ:
Հույները, ռուսներն ու Վատիկանը միշտ էլ միջամտել եւ թիկունք են կանգնել իրենց համապատասխան պատրիարքարաններին Երուսաղեմում: Մեր դեպքում, միայն Սբ Հակոբյանց միաբանությանն է իրավունք վերապահվում (ստատուս քվոյով) կատարելու նման քայլեր: Այդ իրավասությունն այնքան մեծ է, որ միաբանության վերջին կոնկլավին (փակ ժողովին) Էջմիածնի բարձրաստիճան հոգեւորականներին չթույլատրվեց մասնակցել, եւ գերագույն պատրիարք Գարեգին Բ կաթողիկոսի ուղերձը հանձնվեց միաբանությանը` ընթերցվելու համար:
Բացի իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունից, որն, ինչ խոսք, վնասում է հայկական շահերին, կուլիսներում գոյություն ունի (արդեն ինչքան ժամանակ է) նաեւ էջմիածնական եւ անթիլիասական խմբավորումների հակամարտությունը, որն առավել ուժգնանում է հոգեւորականների անձնական փառասիրությունների հետեւանքում:
Մարտի 15-ը նշանակված էր որպես վերջնաժամկետ պատրիարքի տեղապահ ընտրելու, բայց այդ թվականը եկավ-անցավ, եւ ոչ մի բան չձեռնարկվեց, հակառակ այն փաստին, որ պատրիարքի առողջությունը գնալով ավելի է վատթարանում: Այս դանդաղկոտությունը կամ ձգձգումը վտանգավոր եւ աղետալի հետեւանքներ կարող է ունենալ:
Պատրիարքարանի ներքին կանոնադրությունը պետք է փոփոխության ենթարկվեր, որպեսզի հնարավոր լիներ ընտրել տեղապահ, բայց ցարդ ոչ մի հաղորդագրություն չի հրապարակվել այդ առնչությամբ:
Դարերի ընթացքում աշխարհի տարբեր անկյուններում ծվարած հայերն իրենց սիրահոժար նվիրատվություններով նպաստել են ստեղծելու Երուսաղեմի ներկայիս հարստությունը: Բայց 1914-ից ի վեր, երբ Օրմանյան պատրիարքն Ստամբուլից ուղեւորվել էր Երուսաղեմ` ստուգելու պատրիարքարանի կանոնախախտումները, ոչ մի հաշվետվություն ցարդ չի ներկայացվել Սբ Հակոբյանց միաբանության կողմից:
Քրիստոնեական եկեղեցիները հարկելու իսրայելական կառավարության վերջերս որդեգրած քաղաքականությունը էլ ավելի է բարդացնելու հայոց պատրիարքարանի շուրջն ստեղծված իրավիճակը, սակայն այս վտանգը նույնպես չի սթափեցնում միաբանությանը` կարգի բերելու սեփական տունը:
Տեղապահության հնարավոր թեկնածուների միջեւ մրցակցությունը շարունակվում է: Այն բարձրաստիճան հոգեւորականները, որոնք կարող են ապահովել պատրիարքարանի կայունությունը, խուսափում են պատասխանատվությունից, մինչդեռ բոլոր մյուսները, գոտեպնդված ամենատարբեր հավակնություններով, իրենց ձեռնհաս են համարում ստանձնելու այդ պաշտոնը` հետագայում պատրիարք դառնալու ակնկալիքներով:
Անձնական եւ խմբակցային մրցակցությունը գերիշխում է, մինչ իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունը սպառնում է մեր կենսական շահերին եւ հետապնդում տիրանալու մեր դարեր շարունակ խնամքով պահպանված կալվածքներին:
Շտապողականության ոչ մի նշույլ: Ամեն ինչ քողարկված է:
Երուսաղեմում հայոց պատրիարքարանը անորոշ վիճակում է»,- գրում է «Ազգը»:
Աղբյուր`http://news.am/arm/news/64962.html
|
