 Իրանի հայկական գավառներում ուսումնասիրությունների մեկնած հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանին առավել, քան հուշարձանները, զարմացրել էր տեղաբնակների վարմունքը:
5-րդ դարից ի վեր հայկական պետականություն չունենալով հանդերձ` հայկական գավառներում հայերի և Հայաստանի մասին հիշողությունները շատ վառ են: Բազմաթիվ նմանատիպ դեպքերից հուշարձանագետը պատմեց Ուրմիա լճի ափին գտնվող Ղարաբաղ անունով մի գյուղում պատահած դեպքի մասին: Այդտեղ գտնվող հայկական եկեղեցին վերանորոգվել է Իրանի պետության հովանավորությամբ, իսկ բանալին գտնվում է մի ազերու մոտ. «Հասանք, դուռը բացեց և, երբ իմացավ, որ խմբում իրանցիներ և հայեր կան, անմիջապես ասաց` հնում Հայաստանը մինչև էստեղ էր ձգվում, իմանո՞ւմ եք»:
Հուշարձանագետի խոսքերով` նման դեպքի ականատես են եղել նաև Խոյ գավառի «Կարմիր բերդ» կոչվող գյուղում: Մի քուրդ հովվի, երբ հարցրել են այդտեղ եկեղեցիներ լինել-չլինելու մասին, պատասխանել է. «Պապերիցս լսել եմ, որ եկեղեցի եղել է, բայց անհետացել է»,- ասել է նա ու ավելացրել. «Գիտե՞ք, սա Հայաստանն է»:
«Արևմտյան Հայաստանում մեր տեսախցիկը միշտ միացված է լինում, որովհետև հենց իմանում են, որ հայ ես, անմիջապես թշնամաբար կամ թեկուզ բարեկամաբար ինչ-որ բաներ են պատմում: Այստեղ չմտածեցինք, որ դրա կարիք կլինի: Եվ այդ պահին նույնպես միացված չէր: Մինչ փորձում էինք միացնել, նորից, կարծես դիտավորյալ կրկնեց` դուք հո իմանո՞ւմ եք, որ սա Հայաստանն է»,- պատմեց հուշարձանագետը:
Աղբյուր`http://www.aysor.am/am/news/2011/07/25/samvel-karapetyan2/
|
