Փաստ է, որ որևէ կերակուր, կերակրատեսակ չունենք պատենտավորված, այնինչ վրացիները դեռ խորհրդային տարիներին էին ամրագրել իրենց խոհանոցը՝ ֆիքսել որպես ազգային վրացական խոհանոց: Օրինակ՝ խաշը կամ կուբատին, որը մեր բումբարիի տարատեսակն է, որոշ փոփոխություններ անելով՝ ֆիքսել են որպես վրացական կերակրատեսակ. «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում խոսելով հայկական խոհանոցի ու ճաշատեսակների պատենտավորման անհրաժեշտության մասին՝ ասաց «Հայ խոհարարական ավանդույթների զարգացման և պահպանման» ՀԿ նախագահ, «Արարատ հոլ» ռեստորանի գլխավոր խոհարար Սեդրակ Մամուլյանը:
Ըստ նրա՝ կարևորն այն չէ, թե ինչու են օտարները պատենտավորում մեր ազգային ճաշատեսակները, կարևորն այն է, թե մենք ինչու չենք պատենտավորում դրանք, բացի այդ, նրանք նույնությամբ չեն վերցնում մեր ճաշատեսակները, այլ դրանք ենթարկում են որոշակի փոփոխության՝ ավելացնում են մեկ կամ երկու բաղադրամաս՝ դարձնելով իրենցը, ինչը տեսականորեն ընդունելի տարբերակ է:
«Օրինակ՝ նույն խաշին վրացիները վերջում ավելացնում են կարագով սոխեռած: Այն արդեն դառնում է այլ կերակուր: Օրինակ՝ չախոբիլին հայկական խոխոբ կերակրատեսակն է՝ նույն բաղադրամասերն ունի՝ հավի միս, սոխ: Մենք՝ հայերս, թթու միջավայրն ստացել ենք նռան հյութով, վրացիները՝ լոլիկով, ու խոխոբը դարձել է չախոբիլի»,- ասաց Ս. Մամուլյանը՝ ընդգծելով, որ ուրիշներին մեղադրելու փոխարեն, պետք է մերը պահպանել, լուսաբանել, գովաբանել, տարածել:
«Ի վերջո, կերակրատեսակները կրողներն են, որ պահպանում են, իսկ կրողները պետք է հետամուտ լինեն և առանց վախենալու, քաշվելու ու հպարտությամբ իրենց աշխատանքներում օգտագործեն հայկական կերակրատեսակներ»,- ասաց նա՝ նշելով, որ տոլմա կերակրատեսակը շատ այլ ազգեր ևս ունեն, սակայն մեր խնդիրը պետք է լինի զարգացնել տոլմայի տարատեսակները:
«Փոխանակ ժողովրդին տեղեկացնենք, թե ինչ է տոլման, ինչ բառից է առաջացել, սկսում ենք ավելոդ բանավեճի մեջ մտնել ադրբեջանցիների, վրացիների հետ: Պետք է պատրաստել այդ կերակրատեսակը, պարզել դրա ծագումն ու լուսաբանել այն»,- ասաց նա՝ ընդգծելով, որ այդ հարցը պատերազմի ու կռվի հարց չէ:
Աղբյուր`http://1in.am/arm/armenia_arts_29334.html
