 Report!am-ի զրուցակիցը ՀՀ վաստակավոր արտիստ Հովհաննես Բաբախանյանն է: Տեւական ժամանակ է` նրան չենք տեսնում թատրոնում եւ ֆիլմերում: Հայաստանում չէ. ընտանիքի հետ` տիկնոջ` դերասանուհի Մարի Մսրյանի եւ երեք զավակների հետ մեկնել է ԱՄՆ: Մինչ այդ նրան կարելի էր տեսնել Երեւանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոնի գրեթե բոլոր ներկայացումներում, բազմաթիվ գեղարվեստական ֆիլմերում, անգամ` հեռուստասերիալներում: Դերասանը, ում ԱՄՆ-ում ամենից շատ կարոտն է ճնշում, առաջվա պես անուղղելի լավատես է...
-Պարոն Բաբախանյան, երկար ժամանակ է` Հայաստանում չեք: Այստեղ Դուք զբաղված էիք թատրոնում, ֆիլմերում էիք նկարահանվում. ինչո՞ւ գնացիք:
-Հնարավորություն ստեղծվեց ներկայանալու ամերիկացի եւ ամերիկահայ հանդիսատեսին:
-Հայաստանյան սոցիալ-տնտեսական պայմանները դեր խաղացի՞ն Հայաստանից ԱՄՆ տեղափոխվելու Ձեր որոշման կայացման ճանապարհին:
-Եթե այդ պայմանները դեր խաղային, ապա ես Հայաստանից ԱՄՆ կտեղափոխվեի 1993 թվականին, այդ ցուրտ ու մութ տարիներին, երբ ամուսնացա եւ ծնվեցին իմ 3 հրաշք բալիկները: Ես շարունակեցի եռանդով աշխատել իմ սիրելի Երեւանի դրամատիկական թատրոնում եւ նկարահանվել ֆիլմերում:
-Նախ որպես դերասան, ապա նաեւ որպես ՀՀ քաղաքացի, մեր երկրում գնահատված լինելու խնդիր ունեի՞ք:
-Փառք Աստծո, երբեք նման խնդիր չեմ ունեցել, անգամ այստեղ` ԱՄՆ-ում:
-Ներկայում ինչո՞վ եք զբաղվում:
-Մի մոնոներկայացման վրա, որն անգլերեն է, եւ եթե Աստված կամենա, կխաղամ ամերիկյան թատրոնում: Այդ թատրոնում արդեն 2 ներկայացում եմ խաղացել եւ 1 համերգ տվել:
-Ինչպե՞ս եք Ձեզ զգում ԱՄՆ-ում: Ի՞նչն է խանգարում լիարժեք լավ զգալուն:
-Միակ խանգարողը կարոտն է: Այն իրոք դժվար է հաղթահարել: 8 ամիս առաջ այցելել էի Հայաստան, ամեն ինչ նորմալ է:
-Կապեր ունե՞ք ԱՄՆ-ի հայ համայնքի հետ: "Հայկական հավաքներ" կազմակերպվո՞ւմ են:
-Իհարկե: Հաճախ հրավիրում են երգելու, եւ կազմակերպիչներին էլ իմ ներկայացումների եւ համերգների հրավիրատոմսեր եմ տալիս:
-Հեռվից հեռու հետեւո՞ւմ եք հայաստանյան մշակութային իրադարձություններին: Ինչպե՞ս կգնահատեք դրանք:
-Փայլուն: Հայաստանը դարեր շարունակ եղել է, կա եւ կմնա բարձր մշակութային արժեքներ ստեղծող երկիր:
-Մի շարք թատերական փառատոներ են կազմակերպվում Հայաստանում, որոնց շրջանակներում Ձեզ չենք տեսնում (ոչ որպես ժյուրիի անդամ, ոչ որպես մասնակից): Ինչո՞ւ:
-Վստահ եմ` շուտով կտեսնեք:
-Թատերասեր հանրությունը սկսում է մոռանալ Ձեզ. դա Ձեզ մտահոգո՞ւմ է:
-Դա էլ բնական է: Ժամանակն է ներկայանալ նոր աշխատանքով: Հանդիսատես-արտիստ կապը նորոգվում է նոր ներկայացմամբ, նոր դերով, նոր կատարմամբ:
-Վստահ եմ, որ մշտական բնակության չեք մեկնել ԱՄՆ: Ե՞րբ կվերադառնաք:
-Եվ լավ է, որ վստահ եք: Ու եթե մշտական չէ մեկնումս, ապա ո՞ր վերադարձիս մասին է խոսքը:
Զրուցեց
ՍԻՐԱՆ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ
Աղբյուր`http://www.report.am/news/culture/hovhannes-babaxanyan-amn.html
|
